Φόβος. Ενας εχθρός μας. Εχθρός της Μύησης και της ζωής.
Ματθ. 10,31: μὴ οὖν φοβηθῆτε· πολλῶν
στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς.
Μετάφραση: Λοιπόν μη αφήσετε ποτέ τον φόβον
να κυριεύση την καρδίαν σας.
Από παρά πολλά στρουθία
Το κλειδί για την κατανόηση και αποκάλυψη των νόμων που διέπουν την ύπαρξή μας βρίσκεται μεταξύ άλλων και στην «σιωπή των αισθήσεων». Οταν λέμε σιωπή των αισθήσεων εννοούμε εκείνη την δεκτική διαδικασία που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες και αφαιρεί το πέπλο που καλύπτει τα ανώτερα πεδία από τις φυσικές αισθήσεις. Και ο φόβος, όχι μόνο δεν υπακούει στην σιωπή των αισθήσεων, αλλά κάνει θόρυβο και μάλιστα πολύ.
Εκεί, πίσω από αυτά τα πέπλα, υπάρχει η αλήθεια έτοιμη για αφομοίωση μόνον από εκείνους που διευρύνουν το όραμά τους, όχι εξωτερικά αλλά εσωτερικά. Οποιος μιλά, δεν γνωρίζει, και όποιος γνωρίζει δεν μιλά. «Επιθύμησα να κάνω το καλό, αλλά δεν επιθύμησα να κάνω θόρυβο, γιατί ένοιωσα ότι ο θόρυβος δεν κάνει καλό και το καλό δεν κάνει θόρυβο.» είπε ο Louis Claude de Saint Martin.
Την Κυριακή 15 Απριλίου του 1962 ο Δον Χουάν έδινε στον Castaneda ένα από τα πιο σημαντικά του μαθήματα. Ενα μάθημα που καταγράφηκε στο βιβλίο του CARLOS CASTANEDA «η διδασκαλία του Δον Χουάν». Επρόκειτο για την διδασκαλία των 4 εχθρών που κάθε άνθρωπος πρέπει να νικήσει προκειμένου να γίνει άνθρωπος της γνώσης.
Πρώτη και περίοπτη θέση στους τέσσερις εχθρούς κατέχει ο φόβος. Ακολουθούν η διαύγεια, η δύναμη και τα γηρατειά.
«Το να γίνεις άνθρωπος της γνώσης δεν έχει καμμία μονιμότητα. Στ’αλήθεια κανείς ποτέ δεν είναι άνθρωπος της γνώσης. Μάλλον κάποιος γίνεται άνθρωπος της γνώσης για πολύ σύντομη στιγμή, αφού νικήσει τους τέσσερις φυσικούς εχθρούς του», είπε ο Δον Χουάν προς τον Castaneda.
Μόλις ο άνθρωπος αρχίζει να μαθαίνει, τότε έρχεται αντιμέτωπος με την συνειδητοποίηση της άγνοιάς του. Τότε έχει νικήσει ένα μέρος των φόβων του.
Ξέρουμε να οδηγούμε αεροπλάνο; Εάν όχι, που είναι το πιθανότερο, μόλις κάνουμε το πρώτο μάθημα, θα συνειδητοποιήσουμε τί ήταν αυτό που δεν γνωρίζαμε μέχρι πριν λίγο. Ο άθλος της γνώσης απαιτεί την νίκη επί του φόβου. Μέχρι πριν λίγο δεν γνωρίζαμε πόσα και ποιά θέματα ήταν σε άγνοιά μας. Και εάν σε μία τεχνική γνώση αυτό παίρνει απλά και μαθηματικά το δρόμο του, αντίθετα στην γνώση εκείνη που αφορά την ύπαρξή μας δηλαδή στην «Γνώση», αυτή η συνειδητοποίηση της άγνοιας φέρνει την πρώτη σύγκρουση σκέψεων. Ό,τι μαθαίνουμε μπορεί να μην είναι αυτό που περιμέναμε, ή αυτό που φανταζόμασταν. Τότε αρχίζουμε να φοβόμαστε.
Κάθε άθλος στην γνώση, φέρνει και τον φόβο για το λάθος. Ο «άθλος» και το «λάθος» δεν είναι παρά η ίδια λέξη αλλά με άλλη διάταξη γραμμάτων…
Που σημαίνει οτι πραγματοποιώντας έναν άθλο, αυτό δεν αρκεί. Οφείλουμε να ασχοληθούμε και με την «ορθή προφορά του Λόγου», όπως διδάσκει και το Τυπικό του βαθμού 4ο7ο του Αρχαίου και Αρχέγονου Ανατολικού Τύπου Μισραΐμ και Μέμφις. Διαφορετικά όλη η δόνηση της πράξης πάει χαμένη. Και αυτό εκφράζεται τέλεια από την διάταξη των γραμμάτων, δηλαδή τα μέσα της δόνησης.
Σημαίνει μόνον αυτό; Ποιός φοβάται όταν φοβόμαστε; Εμείς οι ίδιοι. Άρα ο εχθρός-φόβος, δεν είναι παρά ο ίδιος μας ο εαυτός που φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό.
Αυτός ο πρώτος, κατά τον Δον Χουάν, εχθρός, εάν νικήσει τότε δεν θα έχουμε τη χαρά να αντιμετωπίσουμε τους υπόλοιπους, διότι απλά θα έχουμε χάσει τον πόλεμο, χάνοντας την πρώτη και καθοριστική μάχη.
Η νίκη επί του φόβου, σημαίνει νίκη επί του εαυτού μας.
Ο Ιησούς διέταξε τον Πέτρο να νικήσει τον φόβο του για να περπατήσει επάνω από τα ύδατα, πράγμα που έγινε (Ματθ. 14,27).
Και οι φρουροί του Ιερού Τάφου, από τον φόβο τους έχασαν τις αισθήσεις τους και άνοιξε ο δρόμος για την επίσκεψη των γυναικών (Ματθ. 28,4).
Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον υλικό και πνευματικό άνθρωπο είναι ο διανοητικός. Εκείνος που επιζητεί να αποκτήσει την ανώτερη γνώση, την «Γνώση», πρέπει να αναπτύξει την διανοητική του φύση χωρίς την αίσθηση του φόβου, ισχυροποιώντας την θέλησή του, ούτως ώστε να μπορεί να συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις της ύπαρξής του στο πεδίο που επιθυμεί. Η διαδικασία ξεκινά στο υλικό και καταλήγει με την πλήρη ενότητα με την παγκόσμια συνείδηση. Ο φόβος διαταράσσει αυτήν την λειτουργία, ρίχνει άγκυρα στο καράβι της αναζήτησης και οπισθοδρομεί κάθε προσπάθεια.
Η πρώτη πράξη της «πτώσης» του ανθρώπου (δηλαδή της αρχής έκπτωσης της πλήρους πνευματικότητάς του, που τον οδήγησε σταδιακά από την εποχή του χρυσού, στην εποχή του αργύρου, στην εποχή του χαλκού και τέλος στην σημερινή εποχή του σιδήρου) ήταν ο φόβος, όταν ο Πρωτόπλαστοι κρύφτηκαν από τον φόβο τους ανάμεσα στα δένδρα του Παραδείσου. (Γεν. 3,8). Αυτές οι τέσσερις εποχές της ανθρωπότητας, σύμφωνα και με τον Πλάτωνα, μας υποδεικνύουν την αλλαγή πνευματικότητας του ανθρώπινου όντος, από την πλήρη του πνευματικότητά (εποχή του χρυσού), στην πτώση του σταδιακά σε όν το οποίο όλο και περισσότερο απομακρύνεται από την αρχέτυπη πηγή του υποτασσόμενο στην υλικότητα, με αποτέλεσμα σήμερα, στην εποχή του σιδήρου, να έχει απόλυτη ανάγκη την μυητική διαδικασία προκειμένου να αφυπνίσει την σύνδεσή του με την θεία πηγή του.
Και αργότερα, όταν ο Θεός καθόρισε τις σχέσεις μεταξύ των βασιλείων της ύπαρξης μιλώντας προς τον Νώε, «φύτεψε» τον φόβο ανάμεσα στο ζωϊκό και το ανθρώπινο βασίλειο (Γεν. 9,2)
Οι ανασφάλειες, για τις οποίες μιλάει ο Γιουγκ, αποτέλεσμα των φόβων μας αποτελούν την αιτία εμφάνισης περιστατικών διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.
Ο Θώθ ο Ατλάντειος στις πινακίδες των Σμαράγδινων πινάκων του, έχει αφιερώσει αρκετές «φράσεις κλειδιά» στον φόβο. Οι 12 πινακίδες αυτές βρέθηκαν στην Μεγάλη Πυραμίδα, και ο Dr.A.S.Raleigh μας έχει παρουσιάσει τις δέκα πρώτες, αφήνοντας τις δύο τελευταίες «κατ’εντολήν» για εποχές πιο πρόσφορες. Φέρουν χαραγμένα γράμματα στην αρχαία γλώσσα της Ατλαντίδας, τα οποία ανταποκρίνονται σε συντονισμένα κύματα σκέψης απελευθερώνοντας την σχετική νοητική δόνηση στον νού του αναγνώστη. Το υλικό τους δημιουργήθηκε από αλχημιστική μετουσίωση και γι’αυτό έχουν ατομική και κυτταρική δομή σταθεροποιημένη. Η σοφία που περιέχουν αποτελεί το θεμέλιο των Αρχαίων Μυστηρίων.
Στην 3ηπινακίδα των Σμαράγδινων πινάκων αυτών (ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ) αναφέρεται: «Να μην φοβάσαι γιατί ο φόβος είναι δεσμά, μία αλυσίδα που κρατά τους ανθρώπους στο σκοτάδι»
Στην 6η(ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ) αναφέρεται: «Τώρα σε σένα δίνω τα μυστικά, για το πώς θα συναντάς τη σκοτεινή δύναμη, να συναντάς και να κατακτάς τον φόβο που έρχεται από την νύχτα. Μόνο με την γνώση μπορεί να κατακτηθεί».
Στην ίδια πινακίδα ο Θωθ μας δίνει και το Τυπικό του Φόβου: Πρώτα αναζήτησε ένα μέρος σκοτεινό. Φτιάξε γύρω σου ένα κύκλο και στάσου όρθιος στο κέντρο του. Μετά χρησιμοποίησε αυτό το Τυπικό και θα ελευθερωθείς. Υψωσε τα χέρια σου στο σκοτεινό χώρο που βρίσκεται από πάνω σου. Κλείσε τα μάτια σου και προσέλκυσε το Φως. Επικαλέσου το ΠΝΕΥΜΑ του ΦΩΤΟΣ μέσα από τον χωροχρόνο, χρησιμοποιώντας αυτά τα λόγια και θα ελευθερωθείς:
«Γέμισε το σώμα μου, ω ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Γέμισε το σώμα μου με το ΠΝΕΥΜΑ του ΦΩΤΟΣ. Ελα από το ΛΟΥΛΟΥΔΙ που λάμπει μέσα από το σκοτάδι, έλα από τις αίθουσες όπου κυριαρχούν οι Επτά Κύριοι. Κατονόμασέ τους έναν προς έναν, δηλαδή πές ο Τρίτος, ο Τέταρτος, ο Τέταρτος ο Πέμπτος και ο Εκτος, ο Εβδομος, ο Ογδοoς, ο Ενατος. Με τα ονόματά τους τους καλώ να με βοηθήσουν, να με ελευθερώσουν και να με σώσουν από το σκοτάδι της νύχτας. Τα ονόματά τους είναι: ΟΥΝΤΑΝΑΣ, ΚΟΥΕΡΤΑΣ, ΣΙΕΤΑΛ και ΓΚΟΥΑΝΑ, ΧΟΥ-ΕΡΤΑΛ, ΣΕΜΒΕΤΑ, ΑΡΝΤΑΛ. Με τα ονόματά τους σε ικετεύω, ελευθέρωσέ με από το σκοτάδι και γέμισέ με ΦΩΣ»
Στην 8ηπινακίδα (ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ) αναφέρει: «Γνώριζε ω αδελφέ μου οτι ο φόβος είναι μεγάλο εμπόδιο. Γίνε δάσκαλος όλων μέσα στην λαμπρότητα και η σκιά σύντομα θα εξαφανισθεί».
Σύμφωνα με τον Dr.A.S.Raleigh, ηγετική φυσιογνωμία της Ερμητικής Αδελφότητας και συγγραφέα βιβλίων για τον Ερμητισμό, τρία είναι τα αναπόφευκτα πράγματα που πρέπει να επιτελέσει ο Θεός: ΔΥΝΑΜΗ, ΣΟΦΙΑ, ΑΓΑΠΗ. Την ίδια τριλογία συναντάμε σε πολλές εσωτερικές παραδόσεις, όπως ο Τεκτονισμός και ο Μαρτινισμός. Δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτηση της Δύναμης στην πρώτη θέση. Η Δύναμη είναι το αντίδοτο του φόβου.
Ολα τα δικτατορικά καθεστώτα, αλλά και η κοσμικευμένη και εξουσιολάγνα πολλές φορές επίσημη εκκλησία, καλλιέργησαν με μεγάλη φροντίδα τον φόβο για να υποτάξουν τα πλήθη στις δικές του επιλογές, για να κυβερνήσουν ανενόχλητοι από την κριτική των μαζών. Η γυναίκα πλήρωσε ίσως περισσότερο απ’όλους αυτά τα φοβικά σύνδρομα.
Στον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα, οι αλυσσοδεμένοι, κατακυριευμένοι από τον φόβο, βλέπουν μόνον την δική τους πραγματικότητα. Ενας ξεφεύγει γιατί νίκησε τον φόβο. Αυτή η πρώτη νίκη του, είναι μόνον η αρχή. Τα δεσμά έσπασαν. Το πέρασμα από τη σκιά στο αισθητό είναι το πρώτο βήμα, η αρχή μιας επίπονης και κοπιώδους πορείας προς τη γνώση και την αλήθεια. Ο πρώτος εχθρός νικήθηκε. Η πρώτη μάχη κερδίθηκε. Ο ίδιος μύθος μας διδάσκει οτι ο φόβος παραμένει πάντα όρθιος και μας περιμένει αφού ο δεσμώτης τον συναντά συνεχώς μπροστά του. Η απάρνηση της ζωής του σπηλαίου και το ξεκίνημα της καινούργιας του πορείας, η οποία, μέχρι να φτάσει το τέλος της, τον αφήνει μετέωρο στο άγνωστο, συνεπάγεται οδύνη, ένα ψυχικό κόστος που δικαιολογημένα πρέπει να αποφύγει.
Κάτι παρόμοιο έγραψε και ο Δημήτριος Σεμελάς: «Η Κυριαρχία του Συνειδητού Όντος και η ανύψωση του στο Υπερσυνείδητο συνίσταται στο να εξέρχεται κανείς από τη φυλακή των αισθήσεων και να έχει την αντίληψη περί του τι είναι εν πλήρει αληθεία. Ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα σε πηγάδι, για να αποπειραθεί να βγει από αυτό σκάβει μια μικρή εσοχή στο τοίχωμα και χρησιμοποιώντας αυτό το απατηλό και επισφαλές σκαλί, το κάνει παρ’ όλα αυτά, σημείο στήριξης για να πηδήσει έξω από τη φυλακή του.» Συνοπτικά θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την πιο πάνω μάχη με μάχη επί του φόβου.
Οταν λέμε, όμως νίκη επί του φόβου, σε καμμία περίπτωση δεν εννοούμε αγνόησή του. Στα επικίνδυνα επαγγέλματα, στα ειδικά ριψοκίνδυνα αθλήματα και σε άλλες δύσκολες καταστάσεις ο έμπειρος λέει οτι όποιος φοβάται είναι λογικός γιατί γνωρίζει τους κινδύνους. Η νίκη επί του φόβου δεν σημαίνει άγνοια. Σημαίνει γνώση των κινδύνων, και υπέρβασή τους μέσω της γνώσης. Αλλωστε, για να ξαναθυμηθούμε τον Δον Χουάν, μόλις νικήσεις τον φόβο, κερδίζεις την διαύγεια και βαδίζεις για να αντιμετωπίσεις τον επόμενο εχθρό που είναι η… διαύγεια. Μόλις νικήσεις και αυτήν κερδίζεις δύναμη και βαδίζεις για να αντιμετωπίσεις τον επόμενο εχθρό που είναι η… δύναμη. Και μόλις νικήσεις κι’αυτήν βαδίζεις για να αντιμετωπίσεις τον επόμενο εχθρό που είναι τα γηρατειά.
Συμπέρασμα. Ο φόβος, όπως και κάθε εχθρός είναι ο ίδιος μας ο αρνητικός εαυτός. Αυτόν οφείλουμε να νικήσουμε. Από αυτόν πρέπει να ελευθερωθούμε. Αυτή η ελευθερία είναι που αντιπροσωπεύει το πολύ παρεξηγημένο ρητό: «Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφότητα». Την απελευθέρωση από τα δεσμά του φόβου, των παθών, του «σπηλαίου» και όλων αυτών που συνθέτουν την «πτώση» μας.
Ο φόβος διαταράσσει τη αλχημική διαδικασία της προσωπικής εσωτερικής μεταστοιχείωσης που οδηγεί στην επιστροφή του ανθρώπου στην αρχέτυπη πηγή του.
Πηγές:
Βίβλος
Μαρτινιστικά χειρόγραφα
Τυπικά Α.Α.Α.Τ.Μισραΐμ-Μέμφις
Διδασκαλίες Δημ. Σεμελά
Σμαράγδινοι Πίνακες του Θωθ του Ατλάντειου υπό A.S.Raleigh
Ερμηνεία Σμαράγδινων πινάκων υπό A.S.Raleigh
Carlos Castaneda. Η Διδασκαλία του Δον Χουάν
Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού “ΥΠΑΤΙΑ” τεύχος 4, τον Ιανουάριο του 2012.